Nu ik niet langer verbaasd ben over de pure medische gekte van deze traditionele serie over een malafide arts, evalueer ik opnieuw waarom ik deze verhalen van Osamu Tezuka heb bekeken. Ze dragen soms indicaties van leeftijd (vooral bij de behandeling van vrouwelijke karakters en de rol van vrouwen; ik ontdekte in dit opzicht volume 4 vooral slecht). Naast de verhalen zijn begonnen met het maken van knipogende toespelingen op strips – vroeg in dit boek zeggen personages aan het einde van een lange reeks mensen: “We krijgen niet eens onze gezichten ingetrokken” – die in plaats daarvan de neiging hebben te ergeren van amuseer me.

Dat gezegd hebbende, ze zijn nog steeds wild fantasierijk en belachelijk dramatisch. Omdat mentale popcorn (of misschien cafeïnehoudende frisdrank een veel betere metafoor is), is een nieuw boek leuk om te zien wat Black Jack zal doen om de wetgeving van anatomie evenals logica te doorbreken en zijn eigen rechtvaardigheidsmerk te vestigen.

Het allereerste verhaal hier is ongelooflijk actueel in de weergave van medische bureaucratie die de behoeften van de patiënten negeert. Een zorginstelling wordt gerund door een afgestudeerde van een prestigieuze universiteit die wordt behandeld als een keizer. Als werknemers niet naar die school zijn gegaan, worden ze behandeld als tweede klas. Niemand betreft de leider, evenals zijn beslissingen die individuele wensen verwaarlozen. In dit geval is het een bekwame jonge pianist met een groei in zijn arm. Elegante arts stelt ‘amputeren’, wat het kind geen reden zou geven om te leven.

Een jonge arts bij de Healthcare -faciliteit vraagt Black Jack om aanbevelingen bij het oplossen van dit dilemma. Hij wil de wensen van de jongen erkennen, maar hij wil ook zijn taak behouden en niet de enorme baas oversteken. Black Jack vertelt, zoals verwacht, de arts dat het niet zijn probleem is en om zijn eigen beslissing te nemen. (Hij is ook type scrubs in zijn onafhankelijke toestand omdat hij de politiek van een enorm ziekenhuis niet hoeft te bieden.) Het is pas wanneer Black Jack de grote man hoort die de arts beledigt die zijn leven heeft gered, wat resulteert in de littekens op Zijn gezicht, dat hij nadenkt om te helpen, alleen om de Blowhard te laten zien.

Dat is een van de aspecten die ik vermoed dat mensen over Black Jack lezen: zijn supermenselijke chirurgische vaardigheden zijn het enige komische boekachtige ding over hem. Anders is hij egoïstisch, hebzuchtig en geïnspireerd door het type schijven dat je meestal niet ziet in een stripheld. (Als het in een later tijdperk was geproduceerd, geloof ik dat we hem ook zouden zien slapen en nooit meer zouden bellen.)

Zoals in sommige andere Tezuka -werken, worden enorme problemen op vaak oppervlakkige manieren aangepakt. Ontdekt de Healthcare Facility Head iets dat wordt weergegeven? Nee, hij ontslaat de arts, goede vriend van Black Jack’s, die op straat is voor het ontdekken van een veel betere keuze. Als er langdurige effecten zijn, zullen we ze niet zien, omdat dit verhalen met één hoofdstuk zijn. Wanneer we op de typische punchline raken – Black Jack kan dingen doen die andere artsen niet kunnen – dat is het, stap op. Artistiek is er ook een conflict, met eenvoudige, cartoonachtige mensen die extreem diepgaande binnenkant hebben.

Een verhaal over een uitgezocht kind (een abacuskampioen, van alle dingen, evenals thalidomide baby) zorgde voor nieuwe handen van een lijk is ook vol tegenstrijdige punten. Een verslaggever wil het medische wonder dekken, “hoop geven aan alle gehandicapte kinderen”, maar Black Jack, die niet op het punt staat hen allemaal te helpen, zegt nee, omdat ze alleen jaloers zouden zijn op de jongere die hulp heeft gekregen zal niet. Terwijl hij vertrekt, vullen klanten hem samen:

Wie was dat?
Een schitterende chirurg genaamd Black Jack.
Maar een beetje een eikel.

Een deel van de boodschap van deze verhalen lijkt te zijn dat als je zowel bekwaam bent als je genoeg hebt, je dingen kunt doen die anderen niet zullen doen. Als je een muzikaal wonderkind bent, evenals je arts beledigt hem, zul je je arm terug krijgen. Als je het beste bent in de Abacus, zul je je handen op magische wijze terugkrijgen. Als je de allerbeste chirurg bent, kun je mensen irriteren wat je maar wilt, en ze vereisen je nog steeds. Geloven over de grotere foto – hoe zit het met andere verdienstelijke patiënten? – Is dwaas, omdat de mogelijkheid aangeeft dat ze de diensten van Black Jack niet kunnen verwerven.

Maar nogmaals, misschien is het zinloos om een bericht te vinden. Dingen tot het uiterste brengen houdt de bezoekers bezig, zelfs als het resultaat een massa tegenstrijdigheden is. Er is bijvoorbeeld een overgeboekte eigenaar van de gezondheidszorg die zijn moeder schopt wanneer hij een extra bed nodig heeft. Ze was bij vrienden gebleven, maar ze worden allemaal ziek om haar te zien. Wanneer zich een catastrofe voordoet, krijgt Black Jack de kans om haar terug te geven aan de nalatige zoon. Dit zwerft uit de andere verhalen in die Black Jack in het begin onzelfzuchtig, als een kracht om een benodigde les te tonen. Gezien het feit dat hij zijn medische talent niet gebruikt, leest het alsof het mogelijk deel uitmaakte van een andere serie met irrelevante veranderingen.

Het volgende verhaal is zelfs veelnull

jdczd