Dit bericht is ingediend onder:

HOOPPAGINA HOOGTEKENINGEN,
Interviews en kolommen

Robert Greenberger

door Robert Greenberger

Conventionele wijsheid is dat de tegenstanders van een held thematische tegenstellingen of logische vijanden zijn. Een vleermuis wordt bedreigd door een kat, een spin wordt opgegeten door een schorpioen, de snelste man die levend is tegen de langzaamste crimineel. Het was daarom volledig logisch voor Doug Moench om een ​​tegenstander met een maan-thema te bedenken voor Jack Russell, Star of Werewolf ‘s nachts. Moench gebruikte het kwaadaardige comité om een ​​huurling met de naam Moon Knight in te huren om het beest te arresteren. In zijn grimmige witte cape en full-face kap was hij mysterieus en gewoon ronduit cool.

Werewolf ‘s nachts #32

Lezers reageerden positief, niets meer dan hoofdredacteur Marv Wolfman, die Moon Knight voorstelde om een ​​showcase te krijgen. Hij dook daarom op in de Marvel Spotlight #28-29 van 1976, geschreven door Moench met kunst van Werewolf’s Don Perlin. Andere redacteuren en schrijvers groeiden uit om dit huurlingenkarakter leuk te vinden en meer held te worden dan schurk en hij verscheen in spectaculaire Spider-Man #22-23, geschreven door Bill Mantlo met kunst van Mike Zeck en Jim Mooney; een team-up met het ding in Marvel Two-in-One #52, door Steven Grant en Jim Craig; En dan een korte run met de verdedigers #47–51.

Moon Knight Epic Collection: Bad Moon Rising

Een andere fan was Ralph Macchio die suggereerde dat Moon Knight misschien goed zou werken met langere verhalen achter in Hulk! Tijdschrift. Moench negeerde volledig de verschijningen die hij niet schreef en begon aan het werk van Moon Knight in een sterke speler te veranderen. De held met Egyptische thema bestaat er sindsdien en geniet momenteel van een sterke creatieve revival met dank aan Warren Ellis en Declan Shalvey. Marvel lijkt het ermee eens te zijn en profiteert van de hernieuwde interesse door de 504 pagina’s tellende Moon Knight Epic Collection uit te brengen: Bad Moon Rising.

Deze collectie omvat Werewolf by Night #32-33, Marvel Spotlight #28-29, The Defenders #47-50 (Skipping #51), Peter Parker: The Spectacular Spider-Man #22, Marvel Two-In-One #52, Moon Knight #1-4 en zijn tijdschriftoptredens in Hulk! #11-15, 17-18 en 20; en Marvel Preview #21. Als gevolg hiervan krijg je niet alleen de oorspronkelijke incarnatie, maar ook andere interpretaties van David Anthony Kraft, Keith Giffen, Mike Royer, Dan Green, Joe Rubinstein, Klaus Janson, Bob McLeod, Gene Colan, Keith Pollard en Tony Dezuniga.

Moon Knight was Marc Spector, de zoon van een rabbijn, die het leger voor het leven als huurling verliet. Vervolgens werd onthuld dat hij Jean-Paul Duchamp ontmoette op één opdracht, ingehuurd door Raoul Bushman, en ze werden onafscheidelijke vrienden. De missie bracht hen naar een Egyptische archeologische opgraving waar Spector een staat van Khonshu tegenkwam. Terwijl Bushman Dr. Peter Alraune doodde voordat hij de tempel plunderde, sloeg Spector bezwaar en Bushman sloeg hem bijna dood. De geest van Khonshu verscheen voor de bloedende man en bood hem zijn leven aan als hij ermee instemde de avatar van God te worden. Hij nam de zilveren mantel van het standbeeld en dook opnieuw op en versloeg Bushman. Met “Frenchie” aan zijn zijde keerden ze terug naar Amerika met Alraune’s dochter Marlene en het standbeeld. (Een retcon legde uit hoe Frenchie de commissie heeft opgezet om Spector uit te rusten als Moon Knight om achter Jack Russell aan te gaan, toen hij al de crimefighter was.)

Eenmaal gevestigd in Chicago, gebruikte Spector zijn inkomsten en investeerde verstandig, waardoor fabelachtig rijk werd, dus creëerde de Steven Grant -persona om het goed uit te geven en afstand te nemen van zijn oorsprong. Om Khonshu effectief te eren, moest hij echter in de buurt van het criminele element zijn, dus ontwikkelde hij de Jake Lockley, taxichauffeur, identiteit waar hij bevriend raakte met Diner -serveerster Gena en haar twee zonen Ray en Rickey. Een restaurant voor een restaurant, Bertrand Crawley, werd al snel onderdeel van dit sociale netwerk.

Toen hij eenmaal zijn eigen serie in het tijdschrift ontving, begon Moench te experimenteren en nadat hij georiënteerd was, werkte hij samen met nieuwkomer Bill Sienkiewicz en de alchemistische reactie voor memorabele verhalen. Hoewel Sienkiewicz in nummer 13 debuteerde, was het de gewelddadige twee -parter in Hulk! #17-18 die de aandacht van lezers trok. Moench zei tegen Comicmonsters.com: “Ik herinner me het verhaal dat zich een stap daarna voelde, een snee hierboven, als je wilt. Het was een beetje intenser. Ik denk dat dat voortkwam uit iemand die terloops dat Moon Knight realistischer lijkt dan Spidey. Dat bleef bij me. Ik denk dat ik veel thriller -romans las en dat is waar het idee vandaan kwam. ‘

Terwijl lezers van de verhalen hielden, werden sommige, waaronder invloedrijke fanzines van de dag, enigszins afgeschrikt door het werk van Sienkiewicz die leek op de Neal Adams van een arme man. Terugkijkend vertelde Sienkiewicz de Sequential Tart: “Pas toen ik Moon Knight begon te doen en eindelijk Neal Adams ontmoette, begon de terugslag. Ik ben opgegroeid met mensen die zich niet bewust waren van het kunstwerk van Neal, ze wisten gewoon dat ik stripboeken deed, dus ze zagen de overeenkomsten met zijn werk niet. Maar toen ik begon met stripsProfessioneel kwam de kritiek op het feit dat ik een kloon was, onmiddellijk. Neal was, en is altijd heel geweldig en ondersteunend geweest, maar het Comics Journal en andere professionals zei dat het was alsof ik leerde putten uit Neal Adams en Neal Adams. De kritiek maakte ongeldig wat ik voor mijn hele jeugd worstelde nadat ik besloot een kunstenaar te worden. Ik had nooit gedacht dat het een imitator was, het was gewoon iets dat ik wilde doen en moest doen om te overleven. Ik wilde ook kunnen tekenen en mensen verplaatsen zoals het werk van Neal me had ontroerd, dus toen de kritiek terugkwam, voelde ik me onzichtbaar. Alles waar ik tot op dat moment voor had gewerkt, werd ongeldig en vernietigd, en ik had het gevoel dat ik geen identiteit had omdat ik mijn identiteit in het werk van Neal had gegooid. ”

Het hielp niet dat hij gepaard ging met inkers zoals McLeod, Rubinstein en Janson die allemaal studeerden onder Dick Giordano, de beste medewerker van Adams. Gestoken door de kritiek die hij andere kunstenaars en stijlen bestudeerde, waarbij hij langzaam de kenmerkende look ontwikkelde die hem een ​​van de sterkste illustratoren in het veld vandaag heeft gemaakt.

Marvel Preview #21

Na zijn run in Hulk! Eindigde met #20, Moon Knight kreeg een solo-plek in Marvel Preview #21, een 40-pager die een internationale thriller was. Van daaruit werd hij in 1980 bekroond met zijn eigen maandelijkse serie met Moench en Sienkiewicz die dingen aftrap met een vier-parter die zich verdiept in en zijn oorsprong heeft aangepast. Het introduceerde ook zijn grootste aartsvijand, Bushman, geïnspireerd door de Face -tatoeages van Maori.

Het was ook tijdens deze inleidende run dan Moon Knight zijn identiteit onthulde aan Gena, haar zonen en Crawley. Dit was nogmaals Moench die zowel realistisch als anders ging dan andere superheldentitels. En het werkte toen het boek goed werd verkocht en zelfs nadat het was verplaatst om alleen direct te gaan, jarenlang doorging.

Moon Knight #1

Je krijgt niet vaak de kans om een ​​personage te zien groeien en evolueren, vooral onder de zekere hand van een schrijver met een unieke visie, en deze collectie biedt de mogelijkheid om een ​​deel van Marvel’s beste bronstijdvertelling opnieuw te beleven.

Aankoop

Moon Knight Epic Collection: Bad Moon Rising

Klassieke stripcovers uit de Grand Comics -database.

jdczd